Nature of the Work .

Social work is a profession for those with a strong desire to help improve people's lives. Social workers assist people by helping them cope with and solve issues in their everyday lives, such as family and personal problems and dealing with relationships. Some social workers help clients who face a disability, life-threatening disease, social problem, such as inadequate housing, unemployment, or substance abuse. Social workers also assist families that have serious domestic conflicts, sometimes involving child or spousal abuse. Additionally, they may conduct research, advocate for improved services, or become involved in planning or policy development. Many social workers specialize in serving a particular population or working in a specific setting. In all settings, these workers may also be called licensed clinical social workers, if they hold the appropriate State mandated license.
Child, family, and school social workers provide social services and assistance to improve the social and psychological functioning of children and their families. Workers in this field assess their client’s needs and offer assistance to improve their situation. This often includes coordinating available services to assist a child or family. They may assist single parents in finding day care, arrange adoptions, or help find foster homes for neglected, abandoned, or abused children. These workers may specialize in working with a particular problem, population or setting, such as child protective services, adoption, homelessness, domestic violence, or foster care.
In schools, social workers often serve as the link between students' families and the school, working with parents, guardians, teachers, and other school officials to ensure that students reach their academic and personal potential. They also assist students in dealing with stress or emotional problems. Many school social workers work directly with children with disabilities and their families. In addition, they address problems such as misbehavior, truancy, teenage pregnancy, and drug and alcohol problems and advise teachers on how to cope with difficult students. School social workers may teach workshops to entire classes on topics like conflict resolution.
Child, family, and school social workers may be known as child welfare social workers, family services social workers, or child protective services social workers. These workers often work for individual and family services agencies, schools, or State or local governments.
Medical and public health social workers provide psychosocial support to individuals, families, or vulnerable populations so they can cope with chronic, acute, or terminal illnesses, such as Alzheimer's disease, cancer, or AIDS. They also advise family caregivers, counsel patients, and help plan for patients' needs after discharge from hospitals. They may arrange for at-home services, such as meals-on-wheels or home care. Some work on interdisciplinary teams that evaluate certain kinds of patients, such as geriatric or organ transplant patients.
Some specialize in services for senior citizens and their families. These social workers may run support groups for the adult children of aging parents. Also, they may assess, coordinate, and monitor services such as housing, transportation, and long-term care. These workers may be known as gerontological social workers.
Medical and public health social workers may work for hospitals, nursing and personal care facilities, individual and family services agencies, or local governments.
Mental health and substance abuse social workers assess and treat individuals with mental illness or substance abuse problems. Such services include individual and group therapy, outreach, crisis intervention, social rehabilitation, and teaching skills needed for everyday living. They also may help plan for supportive services to ease clients' return to the community when leaving in-patient facilities. They may provide services to assist family members of those who suffer from addiction or other mental health issues. These workers may work in outpatient facilities, where clients come in for treatment and then leave, or in inpatient programs, where patients reside at the facility. Some mental health and substance social workers may work in employee-assistance programs. In this setting, they may help people cope with job-related pressures or with personal problems that affect the quality of their work. Other social workers work in private practice, where they are employed directly by the client. These social workers may be known as clinical social workers, occupational social workers, or substance abuse social workers. (Counselors and psychologists, who may provide similar services, are discussed elsewhere in the Handbook.)
Other types of social workers include social work administrators, researchers, planners and policymakers, who develop and implement programs to address issues such as child abuse, homelessness, substance abuse, poverty, and violence. These workers research and analyze policies, programs, and regulations. They identify social problems and suggest legislative and other solutions. They may help raise funds or write grants to support these programs.

Social workers help people resolve issues in their lives.

Training, Other Qualifications, and Advancement

A bachelor's degree is the minimum requirement for entry into the occupation, but some positions require an advanced degree. All States and the District of Columbia have some licensure, certification, or registration requirement; but these regulations vary.
Education and training. A bachelor's degree in social work (BSW) is the most common minimum requirement to qualify for a job as a social worker; however, majors in psychology, sociology, and related fields may qualify for some entry-level jobs, especially in small community agencies. Although a bachelor's degree is sufficient for entry into the field, an advanced degree is required for some positions. A master's degree in social work (MSW) is typically required for positions in health and school settings and is required for clinical work, as well. Some jobs in public and private agencies may require an advanced degree, such as an MSW with a concentration in social services policy or administration. Supervisory, administrative, and staff training positions usually require an advanced degree. College and university teaching positions and most research appointments normally require a doctorate in social work (DSW or Ph.D.).
As of June 2009, the Council on Social Work Education accredited 468 bachelor's programs and 196 master's programs. The Group for the Advancement of Doctoral Education listed 74 doctoral programs in social work (DSW or Ph.D.) in the United States. Bachelor degree programs prepare graduates for direct service positions, such as caseworker, mental health assistant, group home worker and residential counselor. These programs include courses in social work values and ethics, dealing with a culturally diverse clientele and at-risk populations, promotion of social and economic justice, human behavior and the social environment, social welfare policy and services, social work practice, social research methods, and field education. Accredited programs require a minimum of 400 hours of supervised field experience.
Master's degree programs prepare graduates for work in their chosen field of concentration and continue to develop the skills required to perform clinical assessments, manage large caseloads, take on supervisory roles, and explore new ways of drawing upon social services to meet the needs of clients. Master's programs usually last 2 years and include a minimum of 900 hours of supervised field instruction or internship. A part-time program may take 4 years. Entry into a master's program does not require a bachelor's degree in social work, but courses in psychology, biology, sociology, economics, political science, and social work are recommended. In addition, a second language can be very helpful. Most master's programs offer advanced standing for those with a bachelor's degree from an accredited social work program.
Licensure. All States and the District of Columbia have licensing, certification, or registration requirements regarding social work practice and the use of professional titles. Most States require 2 years or 3,000 hours of supervised clinical experience for licensure of clinical social workers. Due to some limitations on what settings unlicensed social workers may work and some variation in the requirements to obtain a license, those interested in becoming a social worker should research requirements in their State.
Other qualifications. Social workers should be emotionally mature, objective, and sensitive to people and their problems. They must be able to handle responsibility, work independently, and maintain good working relationships with clients and coworkers. Volunteer or paid jobs as a social work aide can help people test their interest in this field.
Certification and advancement. Advancement to supervisor, program manager, assistant director, or executive director of a social service agency or department usually requires an advanced degree and related work experience. Other career options for social workers include teaching, research, and consulting. Some of these workers help formulate government policies, by analyzing and advocating policy positions in government agencies, in research institutions, and on legislators' staffs.
Some social workers go into private practice. Most private practitioners are clinical social workers who provide psychotherapy, usually paid for through health insurance or by the client themselves. Private practitioners must have at least a master's degree and a period of supervised work experience. A network of contacts for referrals also is essential.

The Roles of a Social Worker*

Derek Chechak
School of Social Work
King’s University College, UWO

Enabler:
In the enabler role, a social worker helps a client become capable of coping with situations or
transitional stress. A social worker conveys hope, reducing resistance and ambivalence,
recognizing and managing feelings, identifying and supporting personal strengths and social
assets, breaking down problems into parts that can be solved more readily, and maintaining a
focus on goals and the means of achieving them (Barker, 1995).

Mediator:
The mediator role involves resolving arguments or conflicts micro, mezzo, or macro systems. At
the macro level, the mediator helps various subsystems within a community, or a community and
some other system, work out their differences. At the micro and mezzo levels, mediation is helps
in such areas as resolving divorce and child custody cases. A mediator remains neutral and does
not side with either party in the dispute (Zastrow and Kirst-Ashman, 1997).

Integrator/Coordinator:
Integration is the process of bringing together various parts to form a unified whole.
Coordination involves bringing components together in some kind of organized manner. A
generalist social worker can function as an integrator/coordinator "in may ways, ranging from . .
. advocacy and identification of coordination opportunities, to provision of technical assistance,
to direct involvement in the development and implementations of service linkages" (Yessian and
Broskowski, 1983, p. 184).

Manager:
Management in social work involves having some level of administrative responsibility for a
social agency or other unit "to determine organizational goals'. . . acquire resources and allocate
them to carry out programs; coordinate activities toward the achievement of selected goals; and
monitor, assess, and make necessary changes in processes and structure to improve effectiveness
and efficiency" (Barker, 1995, p.8).

Educator:
The educator role involves giving information and teaching skills to clients and other systems.
To be an effective educator, the worker must first be knowledgeable. Additionally, the worker
must be a good communicator so that information is conveyed clearly and is understood by the
client or macro system (Zastrow and Kirst-Ashman, 1997).

Analyst/Evaluator:
Social workers with a broad knowledge base of how various systems function can analyze or
evaluate how well programs and systems work. They can also evaluate the effectiveness of their
own interventions (Zastrow and Kirst-Ashman, 1997).

Broker:
A broker helps link clients (individuals, groups, organizations, or communities) with community
resources and services. A broker also helps put "various segments of the community in touch
with one another "to enhance their mutual interests (Barker, 1995, p.43). In micro and mezzo
systems, this requires that the worker be familiar with community services, have general
knowledge about eligibility requirements, and be sensitive to client needs. A broker may help a
client obtain emergency food or housing, legal aid, or other needed resources. (Zastrow and
Kirst-Ashman, 1997).

Facilitator:
A facilitator is "one who serves as a leader for some group experience" (Barker, 1995, p. 129).
The group may be a family therapy group, a task group, a sensitivity group, an educational
group, a self-help group, or a group with some other focus. The facilitator role may also apply to
macro practice. In this context, a facilitator assumes "the responsibility to expedite the change
effort by bringing together people and lines of communication, channeling their activities and
resources, and providing them with access to expertise" (p. 129).

Negotiator:
A negotiator represents an organization, a group, or an individual that is trying to gain something
from another group or system. Somewhat like mediation, negotiation involves finding a middle
ground that all sides can lived with and achieving consensus whenever possible. However, unlike
mediators, who play a neutral role, negotiators clearly ally themselves with one of the sides
involved (Zastrow and Kirst-Ashman, 1997).

Advocate:
Advocacy involves “the act of directly representing a course of action on behalf on one or more
individuals, groups, or communities, with the goal of securing or retaining social justice”
(Mickelson, 1995, p. 95). The advocate role involves stepping forward and speaking on behalf of
the client system. The advocate role is one of the most important roles a generalist social worker
can assume, despite its potential difficulties (Zastrow and Kirst-Ashman, 1997).

தேவை-மனித நேயம்!

சாலையோரங்களில் திரியும் மனநலம் பாதித்தவர்களை மீட்டு நீதிமன்றம் மூலம் அவர்களை அரசு மருத்துவமனைகளில் சேர்க்க வேண்டும் என உயர் நீதிமன்றம், கடந்த ஜூலையில் காவல்துறை டிஜிபிக்கு ஓர் உத்தரவை பிறப்பித்தது.

மனநலம் பாதித்தவர்களை மருத்துவமனையில் சேர்ப்பது தொடர்பாக அனைத்து மாவட்ட எஸ்.பி.க்களுக்கு டிஜிபி உத்தரவிட்டு அதனை 6 மாதத்துக்கு ஒரு முறை கண்காணிக்க வேண்டும் எனவும் கூறியது.

திருநெல்வேலி, மதுரை, கோவை உள்ளிட்ட தமிழகத்தின் பெரும்பாலான மாநகராட்சிப் பகுதிகளில் மனநலம் பாதித்தவர்கள் ஏராளமானோர் உள்ளனர். குறிப்பாக சுற்றுலா இடங்களான ராமேசுவரம், கன்னியாகுமரி ஆகிய இடங்களில் அதிக எண்ணிக்கையில் மனநலம் பாதித்தவர்கள் உள்ளனர்.

இவர்கள், சில நேரங்களில் ஆடையின்றி அலைவது பார்ப்பவர்களை வேதனையடையச் செய்கிறது. இவர்களில் மனநலம் பாதித்த பெண்களும் விதிவிலக்கு அல்ல.

அரசு மருத்துவமனைகளைச் சுற்றி உள்ள பகுதிகளில் மனநலம் பாதித்தவர்கள் பலர் உள்ளனர்.

பெரும்பாலானவர்கள் சாலைகளில் செல்லும்போது வாகனங்கள் மோதி இறக்கின்றனர்.நோயால் ஒரே இடத்தில் பல நாள்கள் கிடந்து சிலர் இறக்கின்றனர். இவ்வாறு இறந்தவர்களை போலீஸôர் மீட்டு அனாதை பிணமாக அடக்கம் செய்கின்றனர்.

மனநலம் பாதித்தவர்களில் சிலர் நீண்டதொலைவுக்கு நெடுஞ்சாலைகளில் நடந்து செல்லும்போது இரவில் வாகனங்கள் மோதி இறக்கின்றனர். அடுத்து சாலையில் வரும் வாகனங்கள் ஒன்றன்பின் ஒன்றாக சடலத்தில் ஏறிச் செல்வதால் கடைசியில் சடலம் சிதைந்து அடையாளம் தெரியாமல் ஆகிவிடுகிறது.

மனநலம் பாதித்தவர்களை ஆரம்ப நிலையில் மருத்துவமனையில் சேர்த்து சிகிச்சை அளித்தால் 90 சதம் குணப்படுத்த முடியும் என்கின்றனர் மருத்துவர்கள்.

இவர்களை யார், எப்படி மருத்துவமனையில் கொண்டு சேர்ப்பது என்பதுதான் இப்போது எழுந்துள்ள பிரச்னை.

காவல்துறையால் மட்டும் இதனைச் செய்துவிட முடியாது. தொண்டு நிறுவனங்கள் முழுமையாக இதில் தங்களை ஈடுபடுத்திக் கொள்ள வேண்டும்.

முதலில் இவர்களைப் பற்றி மாவட்டவாரியாக ஒரு கணக்கெடுப்பு நடத்தப்பட வேண்டும். அப்போது மனநலம் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் எத்தனை பேர் உள்ளனர் என்ற விவரம் தெரிய வரும்.

இன்றைய சூழ்நிலையில், வடமாநிலத்தைச் சேர்ந்தவர்களே தமிழகத்தின் பெரும்பாலான இடங்களில் மனநோயாளிகளாகத் திரிவதை பார்க்க முடிகிறது.

தொண்டு நிறுவனங்கள், மனித உரிமை ஆர்வலர்களுடன் இணைந்து மனநலம் பாதித்தவர்களை போலீஸôர் மீட்க வேண்டும். மீட்கப்பட்டவர்களை அந்தந்த மாவட்ட அரசு மருத்துவமனைகளுக்கு அழைத்துச் சென்று மருத்துவர்கள் மூலம் மனநலப்பாதிப்பின் தன்மையைக் கண்டறிய வேண்டும்.

குணப்படுத்தக்கூடிய தன்மையில் உள்ள மனநலம் பாதிக்கப்பட்டவர்களைக் கண்டறிந்து அவர்களுக்கு மாவட்ட மருத்துவமனைகளில் தனி வார்டு ஒதுக்கி சிகிச்சை அளிக்கலாம்.

ஏனைய மனநலம் பாதித்தவர்களை சென்னை கீழ்பாக்கம்அரசு மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச் சென்று சேர்க்கலாம்.

மனநோயாளிகளை கையாளுவது என்பது சற்று கடினம் என்றாலும் மனிதநேயத்துடன் இதைச் செய்ய வேண்டும்.

மருத்துவமனைகளில் இதற்கென தனியாக ஊழியர்கள் நியமிக்க வேண்டும். வார்டுகள் தனியாக ஏற்படுத்தப்பட வேண்டும். இதற்கு அரசின் நிதிஒதுக்கீடு தேவை என்கின்றனர் மருத்துவர்கள்.

மனநலம் பாதித்தவர்களை மீட்க நீதிமன்றம் அக்கறையுடன் உத்தரவிட்டுள்ளது வரவேற்கத்தக்கது என்றாலும் அனைத்துத் துறைகளும் கைகோர்த்து இதனைச் செய்வதுதான் மனிதநேயச் செயலாகும்.

மனித நேயம்.

உலக வரலாற்றில் மனிதகுலம் மூன்று வகையான தடைகளைத் தாண்டி முன்னேறியுள்ளது. முதலாவதாக, கடல் கொந்தளிப்பு, நிலநடுக்கம், எரிமலை வெடிப்பு போன்ற இயற்கையின் சீற்றங்களிலிருந்து தம்மைக் காத்துக்கொண்டு மனிதர்கள் வளர்ந்தார்கள். அடுத்தபடியாக, காட்டுவாழ்க்கையில் புலி, கரடி, சிங்கம், பாம்பு போன்றவற்றின் தாக்குதல்களைச் சமாளித்து வாழ அவர்கள் கற்றுக் கொண்டார்கள். வாழ்க்கைமுறை செம்மைப்பட்டு, வீடு - ஊர் - நாடு என்று சமுதாயம் வளர்ந்த பின்னர், மற்றொரு விதமான ஆபத்து மனிதர்களுக்கு வந்தது. மனிதர்களிலேயே பலர் மிருகங்களாக மாறி, மற்றவர்களை இனத்தின் பெயரால், நிறத்தின் தன்மையால், தேசத்தின் பெயரால், மதத்தின் பெயரால், தாக்கத் தலைப்பட்டனர். இவ்வாறு மனிதர்களால் மனிதர்களுக்குத் தரப்படும் கொடுமைதான் பெருமளவில் தொடர்ந்து நீடித்து வருகிறது.

ஆயினும் ஒவ்வொரு காலகட்டத்திலும், அன்போடு, அருளோடு, தன்னலமற்ற பொதுநலத்துடன், மனித நேயத்துடன் மற்ற உயிர்களையும் காத்து நிற்கும் உத்தமர்கள் ஒரு சிலர் இருந்த காரணத்தால்தான் மனித குலம் இன்னமும் தழைத்து நிற்கிறது.

அத்தகைய மனித நேயம்மிக்க உத்தமர்கள் தற்காலத்திலும் ஆங்காங்கு இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள். 2001 செப். 11 நியூயார்க் நகரின் உலக வர்த்தகக் கட்டடங்கள் தகர்க்கப்பட்டு, அமெரிக்க இராணுவத் தலைமையிடமான பெண்டகன் தாக்கப்பட்ட பின்னர், அமெரிக்காவின் சீற்றமும் இராணுவ பலமும் ஒன்று சேர்ந்து, மத்திய ஆசிய நாடுகள் நோக்கிச் சென்று, தற்பொழுது இராக் நாட்டு மக்களை அல்லற்படுத்தியபடி இருக்கின்றன.

இதை உலகின் பல்வேறு நாடுகளின் மக்கள் மட்டுமல்ல, அமெரிக்க மக்களில் பலரும் கண்டித்திருக்கிறார்கள். தேசபக்தி - மதப்பற்று ஆகியவற்றைக் கடந்து, போர்நிலைமையிலும் அவர்களில் ஒரு சிலரின் மனித நேயம் மிகவும் உயர்ந்து நிற்கிறது.

அமெரிக்காவின் புளோரிடா மாநிலத்தைச் சேர்ந்த பெய்த் பெப்பிங்கர் என்பவர் குருடர் பள்ளி ஆசிரியராகப் பணியாற்றி ஓய்வு பெற்றவர். ஓய்வு பெற்ற பின்பும் தொடர்ந்து ஏழைகளுக்கும், இல்லாதவர்களுக்கும் உதவும் பணியில் உலக அளவில் அவர் ஈடுபட்டார். புத்தரின் அன்பு மார்க்கத்தால் ஈர்க்கப்பட்ட அவர், 2002-ம் ஆண்டு மத்தியில் இந்தியா - நேபாளம் - திபெத் பகுதியில் இருந்த புத்த மார்க்க இடங்களைப் பார்க்க வந்தார்.

அமெரிக்காவின் போர் சரியானதல்ல என்று ஆர்ப்பாட்டம் செய்வதுமட்டும் போதாது என்று நினைத்த பெய்த் அம்மையார், போரினால் பாதிக்கப்படும் இராக் மக்களுக்குத் துணை நிற்க வேண்டும் என்று நினைத்து, ஜோர்டான் நாடு சென்று அங்கிருந்து பாக்தாத் சென்றார்.

தாயகம் திரும்ப வேண்டுமென்று அமெரிக்க அரசாங்கம் விடுத்த உத்தரவுகளையும் மீறி, 62 வயதான பெய்த், பாக்தாத் நகரில் தங்கி, போரினால் பாதிக்கப்பட்ட இராக் மக்களுக்கு உதவத் தலைப்பட்டார்.

அதுபற்றி அவர் கூறுவதாவது: ""நான் சென்றது சதாம் உசேனுக்கு ஆதரவாக அல்ல. ஒரு சர்வாதிகார ஆட்சிக்கும் அமெரிக்க இராணுவ பலத்திற்கும் இடையில் சிக்கித் தவிக்கும் மக்களுக்கு உதவுவதற்காகவே நான் சென்றேன். விமானத் தாக்குதலால் இறந்தவர்களைவிட, கை கால் இழந்து கதறும் முடவர்கள், குழந்தையின் பிணத்தைத் தாங்கியபடி கண்ணீர் விடும் தாய்மார்கள், இறந்த தந்தையின் உடலை அடக்கம் செய்ய முடியாமல் அழுதிடும் குடும்பத்தினர், இவர்கள் என்னை அழச் செய்தனர். அதே சமயம் இராக்கில் உயிர்விடும் அமெரிக்க - நேசநாட்டுப் போர்வீரர்களுக்காகவும், நான் கண்ணீர் விட்டேன். இந்த இருசாராருக்கும் இடையில் தனிப்பட்ட முறையில் எந்த விதமான பகையும் வெறுப்பும் கிடையாது. குண்டடிபட்டுக் கைகளை இழந்த ஒரு கர்ப்பவதி, நான் இருந்த மருத்துவமனையில் குழந்தையைப் பெற்றெடுத்தாள். அழுகின்ற குழந்தையை எடுக்க முடியாமல், "ஐயோ! என் குழந்தையைத் தூக்கக்கூட எனக்குக் கைகளில்லையே!'' என்று கண்ணீர்விட்டு, அவள் கதறிய பரிதாபம் என் மனக் கண்ணில் இன்றைக்கும் இருக்கிறது. நான் அமெரிக்காவைச் சேர்ந்தவள் என்று தெரிந்த பின்பு அவர்கள் என்னிடம் கேட்ட ஒரே கேள்வி, "ஏன் இந்தப் போர்?' என்பதுதான். அதற்கு என்னால் பதில் சொல்லமுடியவில்லை. என்னிடம் இருந்த பணம் செலவாகிவிட்ட நிலையில், அவர்களுக்குச் சுமையாக இருக்க மனமில்லாமல், நான் திரும்ப அமெரிக்கா வந்து சேர்ந்தேன்''.

தாயகம் திரும்பிய அந்த அன்பு மூதாட்டிக்கு அமெரிக்க அரசாங்கம் ஒரு வினோதமான வரவேற்பைத் தந்தது. அமெரிக்க உத்தரவை மீறி இராக் நாட்டில் தொடர்ந்து இருந்தது குற்றம். அந்தக் குற்றத்திற்காக, 12 ஆண்டுகள் சிறை செல்ல வேண்டும் அல்லது ஒரு லட்சம் டாலர் அபராதம் செலுத்த வேண்டும் என்ற சட்டப்பிரிவை அவருக்கு அரசாங்கம் அனுப்பி வைத்தது.

இதுபற்றிப் பத்திரிகையாளர்கள் கேட்டபொழுது அவர் சொன்னார்: ""அரசாங்கத்தின் அழிவு வேலைக்குப் பயன்பட, என் பணத்தை நான் தரமாட்டேன். காந்தியார் கூறிய அகிம்சை முறையில் நான் போராடுவேன். எத்தகைய நிலைமைக்கும் நான் தயாராக இருக்கிறேன்!'' இதுவரை அவர்மீது அமெரிக்க அரசாங்கம் நடவடிக்கை எதுவும் எடுத்ததாகத் தெரியவில்லை.

""நாட்டுப்பற்று என்பது ஒரு நாட்டைப் பாதுகாக்கப் பயன்பட வேண்டுமே தவிர, நாட்டை ஆளுகின்ற அரசாங்கம் செய்கிற தவறுகளைப் பாதுகாக்க அது பயன்படக்கூடாது!'' என்று மார்க் ட்வெயின் கூறியதை அமெரிக்க மக்கள் இன்று நினைவுபடுத்திக் கொள்கிறார்கள்.

மகாத்மா காந்தி கூறிய அகிம்சை முறையை நினைவுபடுத்தி, ஓர் அமெரிக்க மாது மனித நேயத்துடன் போரில் உள்ள எதிரி நாட்டுக்குச் சென்று பணிபுரிந்தார். காந்தியார் தலைமையில் விடுதலை பெற்ற இந்தியாவை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். அதிலும் காந்தியார் பிறந்த குஜராத் மாநிலத்தில் எந்த அளவு அவரின் அகிம்சை முறை நிலவுகிறது? ""குஜராத்தில் நேர்ந்தவை சோகமயமான, கடுமையான கண்டனத்துக்கு உரிய வன்முறைச் சம்பவங்கள்'' என்று அண்மையில் லண்டன் சென்ற இந்தியப் பிரதமர் வாஜபேயி கூறினார். குஜராத்தில் இனக் கலவரம் கோரத்தாண்டவமாடிய நேரத்தில், அரசாங்கமும் சட்டம் - ஒழுங்கும் அமைதியாக உறங்கிய நேரத்தில், உத்தமர்கள் சிலர் மனிதப் பண்பும், மனித நேயமும் உள்ளவர்களாக நடந்துகொண்டார்கள் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

அண்மையில் பத்திரிகையில் வந்த செய்தியின்படி, ஒரு வயதுள்ள அபாஸ் என்ற சிறுவன் கோத்ராவில் தன் தாய் - தந்தை இருவரும் உயிருடன் மண்ணில் புதைக்கப்படும் கோரக்காட்சியை நேரில் கண்டான்; குவிக்கப்பட்ட மண்மேட்டையும் அதன்மீது போடப்பட்ட கருங்கல் பாரத்தையும் அகற்ற முடியாமல் அவன் கதறினான். நைரன் என்ற மற்றொரு சிறுவனின் கண்ணெதிரில் அவனது தந்தையை ஓட ஓட விரட்டி வெட்டி ரத்தம் பீறிட அவரைச் சில வெறியர்கள் மண்ணில் சாய்த்தனர்.

இந்த இரு சிறுவர்களும் இஸ்லாமிய ஜமாத்தால் நடத்தப்படும் ஓர் அநாதை இல்லத்தில் தற்பொழுது இருக்கிறார்கள். முதலில் ஜமாத் நடத்திய அந்த அநாதை இல்லம் ஒரு முஸ்லிம் பிரமுகரின் நிலத்தில் வைக்கப்பட்டிருந்ததாம். கலவரம் கடுமையான நேரத்தில், நிலத்துக்குச் சொந்தக்காரர் தனது நிலத்தைவிட்டு வெளியேறிவிடுமாறு அநாதை இல்ல நிர்வாகத்துக்குக் கூறினார். இருக்க இடமில்லாமல் அநாதை இல்லமே ஒரு அநாதையாக ஆகிவிட்டது. அந்த நேரத்தில் ஒரு பிரமுகர் - நவீன் சந்திர பாட்டியா என்னும் இந்து பிரமுகர் தமக்குச் சொந்தமான 13 ஏக்கர் நிலத்தை அளித்து, அந்த அநாதை இல்லம் நடைபெற உதவினார். அத்துடன், இஸ்லாமிய சிறுவர்களுக்கு நிரந்தரமாகக் கல்வி தருவதற்கும் தங்கியிருப்பதற்கும் தேவையான கட்டடங்களைக் கட்டிக்கொள்ளவும், தம்மிடமுள்ள 100 ஏக்கர் நிலத்தைத் தந்திடவும் முன்வந்துள்ளார். மதவெறி தாண்டவமாடிய நேரத்தில் ஓர் இந்துப் பிரமுகர் முஸ்லிம் சிறுவர்களைக் காப்பாற்ற முற்பட்டார். இஸ்லாமியச் சிறுவர்களை இஸ்லாமியப் பிரமுகர்கள் கைவிட்ட நேரத்திலும், இந்துவாகப் பிறந்த ஒருவர், இந்துவாக அல்ல, ஒரு மனிதனாக, மனித நேயத்துடன் நடந்துகொண்டார்.

"உண்டால் அம்ம இவ்வுலகம்' என்ற புறநானூற்றுப் பாடலில் கூறியபடி, இரண்டாயிரம் ஆண்டுகள் கழித்தும், தமக்கென வாழாப் பிறர்க்குரிய சான்றோர்களில் சிலர் மனித நேயத்துடன் உலகில் வாழ்கின்ற காரணத்தால்தான், உலகம் என்பது இருக்கிறது. இன - மத - தேச வேறுபாடுகளைக் கடந்து, மனிதனை மனிதனாக மதிக்கும் மனித நேயம் மனித குலத்துக்கு நம்பிக்கையைத் தருகிறது.

"அறிவினான் ஆகுவது உண்டோ பிறிதின்நோய், தம்நோய்போல் போற்றாக் கடை'' என்பது வள்ளுவம்.

கல்வியறிவு, செல்வச் செழிப்பு, பட்டம், பதவி ஆகியவை பெருமளவில் ஒருவனுக்குக் கிடைத்திருந்தாலும், அவற்றுடன் மனித நேயம் என்பது அவனிடம் இல்லை என்றால், சேர்ந்துள்ள மற்ற வசதிகளால் அவனுக்கோ அவன் சார்ந்த சமுதாயத்துக்கோ எந்தப் பயனும் இல்லாமற் போய்விடும்!